Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Duo Reges: constructio interrete. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur.

Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quid censes in Latino fore? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.

• Non prorsus, inquit
• qui sine dolore sint
• et ea quidem summa
• esse dico

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sin aliud quid voles, postea. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.